Sanguesa-Monreal, 32,5 km.

Sanguesa is een mooi oud stadje maar we hadden geen energie om het te gaan bekijke. Eerst even bijkomen, douchen en wat boodschappen doen. ‘s Avonds zijn we met een groepje medepelgrims het stadje ingelopen om te gaan eten.

Het was feest in de stad en het bleef lang onrustig en er was veel verkeer door de straat zodat het opnieuw een onrustige nacht werd.

It may be a long way but it is worth it! 

Het motto van mijn pelgrimstocht geldt zeker ook voor vandaag!

Om zes uur liep de  wekker af en om zeven uur liepen we met Nadja uit Frankrijk en Ingrid en Matthias uit Barcelona de stad uit om te beginnen aan de lange route van vandaag, een alternatief wat mooier, vlakker en makkelijker zou zijn dan de originele route maar wel 5 km langer. Of de route inderdaad makkelijker was weten we niet wel dat hij langer was en zeker de moeite waard. We liepen eerst langs de autoweg en na 5 km vonden we een dorp waar een restaurant was voor het ontbijt. Daarna ging de route over een oude spoorbaan, dus dat was makkelijk lopen, we passeerden een lange donkere tunnel en kwamen in een kloof waar de rivier door ging en waar aan beide zijden hoge rotsen waren en waar de zwaluwen en vale gieren boven ons door de lucht zweefden. Echt geweldig om te zien. Na een tweede tunnel kwamen we in een heel ander landschap en vonden we nog een stadje voor een koffiestop. Dat was ook de laatste plaats op de route waar iets te vinden was.  De route ging verder over onverharde lege lange wegen zonder schaduw en na een tijdje vonden we een mooi plekje voor een lunchstop. Daarna ging de route al snel over een stijgend stenen paadje omhoog en liepen we over een hoge weg door de bergen met uitzicht op andere bergen vol met windmolens die allemaal stil stonden omdat er geen wind was. De route ging weer omlaag en we kwamen opnieuw in een geheel ander land terecht met af en toe een klein dorpje. Lange eindeloze wegen meest onverhard en steenslag en geen auto te zien. 

We moesten regelmatig stoppen om wat te drinken en te rusten. Vlak voor we bij Monreal kwamen stond ik op wat wiebelstenen en verloor mijn evenwicht zodat ik op de weg viel, gelukkig bleef de schade beperkt en is er niets stuk. De laatste  km liepen we over een mooi schaduwrijk bospad om uiteindelijk om zes uur in Monreal aan te komen en na wat zoeken de herberg te vinden.

Bezweet en moe vonden we een bed en konden we even bijkomen. Vanavond weer uit eten geweest met onze medepelgrims.

Een lange warme dag maar echt de moeite waard.