Roncesvalles, 8 juli 2022.

Nog een keer de wekker om half zes, tanden poetsen, kopje thee maken en om zes uur naar beneden om de lampen aan te doen, het fietsenhok te openen zodat de jonge hond weer herenigd kan worden met zijn baasjes en de kleine kapel openen. Intussen heeft Ali in de herberg de deuren geopend zodat de pelgrims hun was kunnen ophalen bij de wasserij en in de keuken terecht kunnen voor een kopje koffie/thee of een zelf meegebracht ontbijtje en het uitzwaaien kan beginnen. De man die we gisteren hebben geholpen om weer bij te komen, vertrekt ook maar nu richting vliegveld, hij ziet er vanaf om nog verder te lopen. 
 

Het lijkt wel of de pelgrims begrepen hebben dat het onze laatste dag hier is en dat we nog werk te verzetten hebben voordat de overdracht kan plaatsvinden want het verloopt allemaal zo vlot dat om kwart voor acht alle pelgrims vertrokken zijn, iets wat we nog niet eerder meegemaakt hebben, en we mooi op tijd aan het ontbijt kunnen en daarna de slaapzalen opschonen, onze spullen inpakken en ons appartement schoon achter te laten voor de nieuwe groep hospitaleros. We maken nog een groepsfoto met Marisol en pakken de auto van Hanz helemaal vol met onze spullen, hij zal drie van ons naar Bayonne brengen, Hans en Henny pakken hun eigen auto vol en Rudy en Marion nemen de bus van een uur naar Saint Jean Pied de Port. 
 

Om elf uur treffen we de nieuwe equipo in de bibliotheek en dragen we onze taken over. De nieuwe equipo heeft er zin in en wij zijn moe en willen wel weer naar huis of nog even vakantie houden. Om kwart voor een gaan we nog een keer eten bij Casa Sabina, zonder Rudy en Marion die dan al in de bus zitten. Na het eten nemen we afscheid en brengt Hanz Ali, Diana en mij naar Bayonne vanwaar wij met zijn vieren de nachttrein zullen nemen naar Parijs. We drinken nog wat op een terrasje en vinden bij een bakkerijtje een lekker stuk quiche en als Rudy en Marion gearriveerd zijn drinken we nog een wijntje en gaan we naar het station waar we erachter komen dat onze trein een uur vertraging heeft, we nemen afscheid van Rudy en proberen ons nog een uurtje te vermaken in de stationshal tot eindelijk de trein aankomt en we ons kunnen installeren. We zijn best wel moe en besluiten al snel ons bed op te maken en te proberen te gaan slapen. De ruimte is beperkt en veel anders kunnen we niet doen. Het is nog een heel gedoe om in bed te komen en we worden er een beetje lacherig van maar uiteindelijk wordt het stil en proberen we te slapen.