Mougas, 23 september 2018. 24 km.

Gelukkig viel het erg mee met het gesnurk. Angel stapte in bed, deed zijn ogen dicht en begon gelijk te ronken maar dat duurde gelukkig niet lang en zo kwam ik toch aan mijn rust toe. We hadden min of meer een rustdag ingepland omdat we pas om een uur Spaanse tijd, met de ferry de rivier over konden en hoefden dus niet vroeg op en konden op ons gemak ontbijten en nog een beetje de stad verkennen. We kwamen veel te vroeg bij de veerboot en toen bleek dat er ook een watertaxi ging, een beetje gammel bootje voor 5 a 6 personen, bijna drie keer zo duur als de veerboot (5 euro p.p.), die ons in tien minuten naar de overkant bracht zodat we daar om half twaalf waren en nog genoeg tijd hadden om een wandeling van 24 km te lopen en pelgrims willen gewoon lopen en niet een halve dag niksen. 

De wandeling op zich was mooi en warm maar door de wind van zee was het goed te doen. Wel jammer dat grote delen van de route langs de autoweg ging, het is zondag vandaag dus rustig op de weg, en een deel door een gebied wat kortgeleden flink door bosbranden was aangetast. Dat ziet er dan toch heel triestig uit. Ook vandaag weer weinig horeca onderweg en gelukkig hadden we voldoende water en fruit bij ons om het vol te houden. In Oia vonden we een hotel waar we een pelgrimsmenu hebben gegeten. De eetzaal zag er niet uit en was vreselijk warm maar het eten was goed en daar konden we de laatste km mee doorkomen tot we om ongeveer half acht aan kwamen in een hotel/appartementencomplex waar ik nu met Ana en Maria Jesus een appartementje deel.

Elke dag kost het veel tijd en energie om een slaapplek te vinden en te reserveren en dat vind ik wel een beetje zonde van de tijd maar afwachten of je ‘s avonds nog een bed vindt, is ook geen optie want dan ben je moe en wil je gewoon een douche en een bed. Gelukkig is het tot nu toe nog steeds gelukt om een bed te vinden.