Milladorio, 29 september 2018. 23 km.

Voordat de gele pijlen werden uitgevonden , waren de cruceiros, de stenen kruisen overal langs de route, de richtingaanwijzingen voor de pelgrims. We volgen ook nu nog vaak een oude Romaanse weg.

Vannacht weer flink geplaagd door de kriebelhoest en ik heb een tijdje een ander plekje gevonden op een ongemakkelijke bank om niet 29 andere pelgrims uit de slaap te houden door mijn gehoest. 

Na het ontbijt ben ik om half acht alleen vertrokken in het donker richting Padron. Vanmorgen was het mistig en dat maakte de wereld klein. In Padron ben ik naar het Convent en de Monte Santiaguiño gelopen waar volgens de verhalen Jacobus gepreekt zou hebben. Een heleboel treden omhoog en een kleine mistige wereld. In de Igrexa de Santiago een kaars aangestoken en een stempel gehaald en daarna koffie gedronken met appeltaart erbij in een speciaal café waarvan de eigenaar iedere pelgrim speciaal  gedag zegt met een omhelzing. In Padron ook de Pharmacia opgezocht om te proberen mijn kriebelhoest onder controle te krijgen.

Ik wilde vandaag niet zo veel lopen en morgen nog een kleine route hebben naar Santiago maar de plaats waar ik heen wilde bereikte ik al vroeg en ik had niet zo veel zin om een lange middag op een plek te zitten zodat ik toch maar verder ben gelopen tot Milladorio, ongeveer 6 km voor Santiago. De mist was weg en de zon scheen weer volop zodat het toch weer erg warm was en ik lekker bezweet aankwam. Gelukkig beschikt deze grote, nieuwe en moderne herberg over een was- en droogmachine zodat ik morgen schoon en fris de laatste kilometers naar Santiago kan lopen.

Vanavond nog een menu del dia gegeten samen met een groepje medepelgrims die ik al eerder ergens ontmoet had. En nu hopen op een rustige nacht.