Caldas de Reis, 27 september 2018. 34 km.

Volgens mij was ik degene die de nachtrust verstoorde met mijn kriebelhoest  in deze mooie, rustige albergue. Na een sober ontbijt stonden we om 7 uur buiten en konden we beginnen aan een lange wandeldag. In het donker is het altijd zoeken naar de pijlen en goed uitkijken waar je je voeten zet. We begonnen met een flinke klim en hadden redelijk veel afwisseling in paden en asfalt. In de eerste bar die we tegenkwamen zijn we gestopt voor een laat ontbijt. 

In Pontevedra hebben we wat rondgekeken en heb ik even contact gehad met Suzanne en Theo. Het gaat wat minder goed met Theo maar het is heel moeilijk te bepalen wat er mis is. Hij zag er goed uit en dat stelde mij weer wat gerust. Daarna zijn we weer verder gewandeld.

Het wandelen van mij ging goed maar Angel kreeg steeds meer last van zijn voeten en na de lunchstop was hij bijna niet meer vooruit te branden. Intussen had ik een appje van Duitse André gehad en hij heeft  in Caldas bedden gereserveerd zodat we zeker waren van een slaapplaats. Ik ben doorgelopen maar toch weer op Angel gewacht. En terwijl ik wachtte kwamen de jonge Duitse broer en zus uit Berlijn voorbij gewandeld. Heel leuk om hen weer te zien.

Angel raakte steeds weer achterop en in Caldas heb ik hem opgewacht bij de albergue maar hij kwam niet opdagen zodat ik een stukje ben teruggelopen en hem weer vond. Hij was moe en uit zijn humeur, de albergue stond hem niet aan en hij wilde naar een dokter. Later kreeg ik een appje van hem dat hij in een taxi was gestapt naar Santiago en dat hij de volgende dag terug zou gaan naar Bilbao. Heel vreemd om zo afscheid te nemen.

Tegenover de herberg was een luxe hotel met zwembad waar ook pelgrims welkom waren en na de lange wandeling en het verwarrende afscheid van Angel was het daar heerlijk relaxen.

’s Avonds uit eten geweest met twee Duitse en een Ierse pelgrim wat de dag toch wel goed afsloot.