Vervolg 22 september2023.

Na ontbijt ontdekte Klaas dat hij zijn gehoorapparaat in de winterherberg was vergeten en wilde dat daar ophalen maar helaas het was verdwenen. Navraag bij Marisol leverde niets op en er was een lichte paniek. Later op de middag kwam Pablo, werkzaam in Roncesvalles, voorbij en die had geen gehoorapparaat gevonden maar wel een ‘raton’  oftewel een muis en al snel ging er een lichtje op want het doosje van het gehoorapparaat lijkt op een computermuis en Klaas kon helemaal blij weer goed horen!

Na de koffie bij Casa Sabine en een gezellige overdracht konden we ons installeren in de herberg. Nog een gezamenlijke maaltijd met de vertrekkende ploeg en we konden om twee uur aan de slag en gelukkig voor ons kwamen de pelgrims vanmiddag heel gespreid binnen en ontstond er geen lange wachtrij en dat maakte het een redelijk relaxte inwerkdag voor de vijf nieuwe hospitaleros.

Vandaag was het wat beter weer dan gisteren maar toch kwamen er nog redelijk wat pelgrims moe en tuitelig over de berg en moesten we af en toe goed opletten dat ze niet onderuit gingen.

In de wasserij was het heel erg druk en vooral het tekort aan droogcapaciteit breekt dan op zodat de laatste was pas om half een droog uit de machine kwam zodat het voor een paar leden van onze groep wel een heel lange dag was geworden.

Tegen vijf uur waren alle bedden uitverkocht en waren er alleen nog gereserveerde bedden over en moesten we pelgrims doorsturen. Dat is altijd vervelend zeker als je weet dat een deel van de reserveringen niet komen opdagen.

Tegen kwart voor tien kwamen er nog een paar Zweden die gereserveerd hadden maar die hun vlucht gemist hadden en nu met de auto waren gekomen, een rit van 25 uur! Doodmoe van de lange rit en net op tijd voor sluitingstijd kwamen er nog drie mensen binnen die tien uur hadden gereden vanuit Portugal en erg aan het twijfelen waren wat ze nu wilden . Eerst drie pelgrimspaspoorten en een routeboekje en na wat overleg bleef moeder in de herberg en dochter en schoonzoon zouden slapen in de auto.  

Eerder op de middag kwam er een vrouw binnen die ik in juni ontmoet had in een gite in La Romieu in Frankrijk op de route van Le Puy en Velay. Het was haar eerste dag op de Camino en mijn eerste dag in de herberg! Toeval?

En zo zijn we gelijk in de drukte van de herberg de eerste dag doorgekomen met heel veel leuke, gezellige, vriendelijke en soms zeer vermoeide pelgrims. Daardoor werd het te laat om nog een verhaal te schrijven omdat we ook nog  met de groep de dag door moesten spreken en een werkplanning voor de volgende dag te maken.