Roncesvalles, 7 mei 2023.

Even bijpraten. De laatste twee dagen waren behoorlijk gevuld en bleef er geen tijd over voor een verhaal.

We hebben vijf dames in de groep en bijna alle voornamen beginnen met een A, Agnes, Annemarie, Annemieke, An en Mieke. En vier heren, drie keer Henk en een Rudy.

Na de gezellige maaltijd op donderdagavond met de hele groep hebben we overnacht in de winterherberg of overloop samen met 22 pelgrims, waarvan sommigen al om kwart over vier zich klaar maakten om te vertrekken. Om zes uur ging het grote licht aan op de slaapzaal zodat uitslapen geen optie was en wij dus ook maar uit bed zijn gegaan. Om acht uur zijn we rustig naar Burgete gewandeld en daar hebben we ontbeten, het was heerlijk weer voor een ochtendwandeling en we hadden alle tijd tot elf uur voor de overdracht in de bibliotheek van de herberg.

We hadden al gehoord dat het de laatste weken erg druk was en onze voorgangers waarschuwden ons dat het een pittige klus zou worden.

Nadat we alles besproken hadden, konden we onze spullen in het appartement brengen en om kwart voor een naar de gezamenlijke maaltijd in restaurant Casa Sabina.

Tegen twee uur hebben we afscheid genomen van de vertrekkende hospitaleros en konden we gelijk aan de gang, er stonden al heel veel pelgrims te wachten en door het uitvallen van de paspoortscanner en de nog niet erg snelle werkwijze van de vervangster van Marisol liep de wachttijd op tot bijna drie uur en hadden we bovendien niet genoeg bedden en moesten er pelgrims doorgestuurd worden maar uiteindelijk had iedereen een bed en konden we afsluiten. 
Nog even napraten en een werkschema voor de komende twee weken en de taakverdeling voor de volgende dag en het was half twaalf en wilde iedereen naar bed!

Ook zaterdag hadden we weer te veel pelgrims maar nu ging het allemaal wat sneller en hoefden de pelgrims niet te lang te wachten maar ook nu weer meer pelgrims dan bedden en moesten er opnieuw bedden gezocht worden in de omgeving maar ook deze keer verliep dat soepel en konden we om tien uur de deur sluiten zonder dat er pelgrims buiten hoefden te slapen op een paar na die hun tentje mee hadden gebracht.

Vandaag, zondag, was het mijn beurt om samen met Agnes de pelgrims uit te zwaaien maar door de grote hoeveelheid rolkoffers, hutkoffers en rugzakken die vervoerd worden, blijft er weinig tijd over om te zwaaien en ben je veel tijd kwijt aan heen en weer lopen naar het bagagehok en dat is niet zo leuk.

In Zuid Korea moet het nu wel rustig zijn, volgens mij zitten ze bijna allemaal op de Camino en brengen mega veel bagage mee en bovendien zijn de meesten niet te verstaan. Gelukkig zijn er ook heel veel lieve, aardige en dankbare pelgrims en die maken je dag dan weer helemaal goed.

De ochtendschoonmaak verliep als een trein en zodoende konden we lekker wat langer genieten van onze koffiepauze in het zonnetje op het terras van restaurant Casa Sabina waar we later weer konden genieten van een heerlijke middagmaaltijd.

De middag waren we tot half vijf vrij en hebben we een wandeling gemaakt naar Burgete en later de avondmaaltijd voor de groep klaargemaakt. Vanavond is het mijn beurt om de mostrador, oftewel de inschrijfbalie, te bemensen en daar is het nu heel rustig. Er zijn nog een aantal mensen niet gekomen en we hebben nog twee bedden over, dus vandaag niemand hoeven teleurstellen.

Door de grote drukte is er niet zo veel tijd om nog iets anders te doen vandaar dat mijn verhaaltje wat later is.

Dank voor de leuke reacties!😘