Viana do Castelo, 21 september 2018. 25 km.

Gisteravond om kwart over negen in bed en een lange nachtrust gehad in een rustige kamer en vanmorgen weer genoeg energie om een dag te wandelen. Ik begin weer te wennen aan het dragen van de rugzak en de spierpijn in mijn benen neemt ook weer af.

Na een lekker ontbijt met vers brood en jus afscheid genomen van de lieve, zorgzame en behulpzame hospitalera en konden we weer op pad. Eerst nog een stukje langs de kust en daarna een route wat van de kust af. Tot nu toe ben ik nog niet echt weg van deze Camino. Vaak over de weg en door dorpjes en sommige stukken zijn dan weer wel mooi door het bos. Deze route heeft ook wat meer niveauverschillen en dat maakt het wel wat afwisselender dan direct langs de kust.

In een bijzonder cafe koffie gedronken. De eigenaar spaarde van alles en nog wat, vooral ook van Che Chavara. Het was net een klein museum, en de eigenaar vond het belangrijk om het zijn gasten naar de zin te maken. Biscuitjes bij de koffie, een mooie stempel voor het pelgrimspaspoort en een plaatje van Jacobus erbij!

Tijdens de lunch troffen we twee Tsjechische meisjes die op hun vriendin wachtten die moeizaam liep door de vele blaren. Angel wilde haar helpen maar ze was al doorgelopen en in het volgende dorp troffen we hen alsnog en is Angel vakkundig de blaren te lijf gegaan zodat het meisje toch weer verder kon.

Voor Viana moesten we een hele brede rivier oversteken over een brug van misschien wel een halve kilometer lang en daarna vonden we al snel de hostel die voor ons gereserveerd was door de hospitalera uit Espodense. In deze hostel zijn kamers voor mannen en voor vrouwen en tot nu deel ik de kamer met een Italiaans meisje. Nog even afwachten wie er nog bijkomt want de hostel was volgeboekt. 

Nu even een rustpauze en straks de stad in om te gaan eten en vanavond weer op tijd in bed.