Roncesvalles, 13 september 2018.

Dit was onze laatste hele werkdag in de herberg en we zijn al bezig om alles af te ronden door extra schoon te maken. Vandaag zijn op alle afdelingen de vloeren gedweild en hebben we al zoveel mogelijk onze koffers en rugzakken weer ingepakt zodat we morgen onze kamers kunnen ontruimen en schoonmaken.

De toestroom van pelgrims lijkt wat minder te worden maar nog steeds te veel om ze allemaal te kunnen herbergen.

Vanmiddag kregen we een melding dat er een Canadese vrouw was gevallen op de steile afdaling naar de herberg en haar been had gebroken. Een pelgrim die dit gezien had is snel zonder rugzak naar beneden gelopen en heeft ons geïnformeerd en is daarna weer teruggelopen de berg op om de vrouw gerust te stellen en zijn rugzak op te halen. De vrouw waar hij mee de berg was overgelopen en hij zijn bij de gevallen vrouw gebleven tot de Bomberas kwamen om haar op te halen. Toen zij eindelijk beneden kwamen, waren alle bedden eigenlijk al bezet maar de laatste twee waren nog net niet uitgegeven en de mensen in de wachtrij wisten dat niet zodat deze mensen toch nog een bed konden krijgen. 

Elke keer krijgen we toch ook weer te maken met pelgrims die moeilijk gaan doen en min of meer een bed eisen wat we dus niet kunnen en mogen geven. Als de bedden vol zijn, mogen we geen mensen meer toelaten, iets wat in andere herbergen wel gebeurt. Gisteravond hadden we allemaal een naar gevoel toen het jonge stel het donker in liep omdat wij ze niet mochten of konden helpen.

In totaal hebben we 3030 pelgrims ontvangen en dat betekent dus dat we 3030 bedden hebben geschuierd in veertien dagen tijd. En elke dag weer honderden keren dezelfde vragen hebben gekregen en elke dag weer talloze rugzakken uit het transport gehaald en er weer in gezet. Pelgrimeren wordt steeds meer een toeristisch gebeuren. 

Ik weet niet hoevvel km ik vandaag heb gelopen want mijn stappenteller zat in de oplader zodat ik de komende weken weer kan zien hoeveel ik gelopen heb.