Muxia, 3 oktober 2018. 36,6 km.

Opnieuw een lange warme wandeldag. Zon en bijna geen wind. Na een rustige nacht in de albergue Casa Loncho in Olveiroa vroeg op pad en in het donker zoeken naar de pijlen. Vroeg in de ochtend is het nog heerlijk fris en is het lekker lopen. De routes van de twee voorgaande dagen heb ik in 2014 ook gelopen maar ik hetinnerde me maar enkele stukjes ervan. Het leek een compleet nieuwe route. Intussen zijn er veel nieuwe herbergen en andere onderkomens bijgekomen en wordt er langs de weg veel reclame gemaakt voor de herbergen. Er zijn nu ook duidelijk veel meer pelgrims die doorlopen naar Finisterra en Muxia en is het ook hier vaak zinvol om vooruit te reserveren.

De route van vandaag was nieuw voor mij en met wat minder niveauverschillen dan gisteren en gelukkig veel mooie rustige weggetjes en paden en niet te veel asfalt. Onderweg was er toch regelmatig wat horeca en dat is ook wel fijn.  Toch blijft het een lange route en was het ook nu weer bijna zes uur voor we Muxia bereikten. Twee jaar geleden was ik hier samen met Mieke en kwamen we van de andere kant Muxia binnen en vonden het helemaal niks, deze keer was dat anders. We kwamen uit op een klein strand en een leuke boulevard. We hebben eerst nog wat tijd op het strand doorgebracht en zijn toen het hotel op gaan zoeken om op te frissen en daarna naar het pelgrimsbureau voor een Muxiana, als afsluiting van mijn pelgrimstocht van dit jaar.

Op een terrasje een biertje gedronken samen met nog drie Italianen, heel goed om de taal te leren. Eerst alleen maar Spaans nu alleen maar Italiaans! Later een restaurant opgezocht voor een wat luxere maaltijd dan het gebruikelijke pelgrimsmenu en op tijd naar bed om bij te komen van drie intensieve wandeldagen.